“Als groeihuisbegeleider neem je één of meerdere kinderen op in je eigen gezin. Soms voor een tijdje, soms voor jaren, dat weet je vooraf vaak niet. Je gezin draait ‘gewoon’ door, het wordt alleen groter. Ondertussen begeleid je de kinderen professioneel met de kennis en ervaring vanuit je vakgebied.
Ik had al 20 jaar ervaring bij Daelzicht voordat ik groeihuisbegeleider werd. In een woongroep kun je kinderen niet altijd de individuele aandacht geven die je zou willen. Dat was wel eens lastig. Ieder kind verdient een thuis, vind ik. Toen onze twee dochters klein waren, kwam deze kans voorbij. Mijn man en ik hebben er veel over gepraat voor we de sprong waagden. Ik zou het zo weer doen.
Je geeft kinderen die professionele ondersteuning en begeleiding nodig hebben een warm thuis. Je leert ze écht kennen en bouwt stap voor stap samen aan hun toekomst. Je ziet ze groeien en merkt dat je aanpak werkt. Dat vind ik het mooiste. Ook de flexibiliteit en grote mate van autonomie sprak me aan.
Na mijn scheiding kon ik gelukkig doorgaan als groeihuisbegeleider. Het is uitdagend, intensief en soms frustrerend. Maar het is ook levendig, boeiend en bovenal ontzettend dankbaar om te doen. Voor mij en mijn dochters is het een verrijking van het leven.
Je verweeft werk en privé. Dat vraagt veel van je gezin en je omgeving. Je moet stevig in je schoenen staan, goed kunnen relativeren, het écht willen. Over de jaren hebben zeven kinderen bij ons gewoond via Daelzicht. Mijn kinderen hebben niet gekozen zo op te groeien; natuurlijk schuurt het af en toe. Meestal was het vooral heel gezellig.
Het zijn kinderen van een ander, ik mag voor ze zorgen, zo zie ik het. Hoeveel je ook van ze gaat houden: de biologische ouders zijn en blijven belangrijk. De kinderen hebben hun bagage en daarom veel begeleiding nodig. Hun gedrag heeft ook invloed op je eigen gezin. Bovendien ben je de klok rond groeihuisbegeleider. Het is een manier van leven, een hele mooie manier.
Mijn dochters zijn intussen uitgevlogen, maar zeker nog betrokken. Ik heb nu nog twee fantastische meiden in huis: Jennifer (13) en Shakira (12). Die kan ik niet een avond alleen thuis laten. Dat betekent wel wat voor mijn sociale leven. Mijn familie, vrienden en buren dragen echt een steentje bij; door af en toe eens op te passen bijvoorbeeld. Gelukkig vind ik het heerlijk om leuke dingen te doen met z’n drieën. Ik geniet enorm als de dames plezier hebben en ervaringen opdoen die hun leven kleur geven.
Voor ouders is het vreselijk moeilijk de opvoeding van hun kind over te dragen aan iemand anders. Ook al is dat het beste voor het kind. Ik doe er alles aan om de relatie en het contact goed te houden. Wat ze kunnen en willen toevoegen, daar zet ik me maximaal voor in. Zo blijven ouders betrokken en op de hoogte. Als er een kans is dat een kind terug kan naar zijn biologische ouders, dan moet je daar vol voor gaan.”
Jennifer gaat het weekend geregeld naar huis. Haar moeder vertelt enthousiast hoe ze de situatie ervaart: “Hilde betekent heel veel voor ons. We hebben eindelijk rust in het gezin en dat was hard nodig. Ze betrekt ons overal bij, dat is fijn. Jennifer zit beter in haar vel. We zien haar groeien. Dat zij op deze manier de kans krijgt alles uit het leven te halen is voor ons heel waardevol. Dat vertel ik Hilde ook vaak. Hilde neemt ons veel uit handen. Het contact met school, instanties en organisaties doet zij allemaal, dat geeft ons een goed gevoel.”
Hilde: “Ik rapporteer, stel doelen op en heb overleg met de coördinerend begeleider en de gedragsdeskundige. Als het nodig is kan ik altijd terugvallen op Daelzicht. Ook heb ik regelmatig contact met andere groeihuisbegeleiders. Die lopen tegen dezelfde zaken aan. Erover praten en ideeën uitwisselen helpt. Ook kan ik via Daelzicht cursussen en bijscholing volgen.
Ik zie de kinderen ontspannen, groeien, zichzelf en hun talenten ontdekken. Dat vind ik keer op keer een groot geschenk. Het belangrijkste is een goede match. De klik moet er zijn, ook met de rest van het gezin. Als ik Jennifer en Shakira met mijn eigen dochter op het podium zie staan tijdens een balletuitvoering, dan kan ik mijn geluk niet op. Als je denkt dat het bij je past zeg ik: ga ervoor!”
